Wizytacja biskupia

W dniach 3-4 listopada w naszej parafii pw. św. Maksymiliana M. Kolbego w Darłowie odbyła się wizytacja kanoniczna, czyli spotkanie z biskupem obejmujące wspólną modlitwę, sprawozdania z prowadzonej działalności duszpasterskiej oraz rozmowy i przekazanie zaleceń powizytacyjnych. Zadania wizytatora podjął się biskup pomocniczy diecezji koszalińsko kołobrzeskiej Ksiądz Krzysztof Zadarko.

Znaczące, że zgodnie z wolą Biskupa pierwszym punktem wizytacji była wizyta w domu naszej chorej parafianki. W odwiedzinach wizytatorowi towarzyszył proboszcz parafii, o. Marek Marcinkowski.

Bezpośrednio od Chorej Biskup udał się do kościoła parafialnego, aby przewodniczyć Eucharystii o godz. 10:00. Liturgia rozpoczęła się od sprawozdania o. proboszcza. Na wstępie swojej wypowiedzi o. Marek trafnie zauważył, że „kiedy gromadzą się wierni, którym przewodniczy Biskup, wówczas jest to widoczny znak obecności samego Jezusa Chrystusa”. Od ostatniej takiej wizytacji upłynęło już ok. 6 lat, w czasie których do końca czerwca bieżącego roku urząd proboszcza parafii sprawował poprzednik o. Marka, o. Sebastian Fierek.

Zgodnie z przedstawionym sprawozdaniem parafia pw. św. Maksymiliana w Darłowie liczy ok. 1050 mieszkańców i została ustanowiona w 1981 r. Położenie Darłówka blisko morza i związany z nim znaczny wzrost liczby uczestników Eucharystii w okresie letnim sprawiły, że w tym czasie wprowadzane są dodatkowe godziny liturgii. Z racji położenia blisko morza w parafii co roku są też organizowane modlitwy z udziałem władz miejskich takie jak Msza św. w intencji Ludzi Morza na rozpoczęcie sezonu letniego, Msza św. w dniu 15 sierpnia na Dzień Wojska Polskiego, a w listopadzie Darłowskie Zaduszki Morskie.

Jak przekazał dalej o. Marek, najstarszymi wspólnotami w parafii są: Rycerstwo Niepokalanej, Franciszkański Zakon Świeckich i trzy Róże Różańcowe. Za kadencji poprzedniego proboszcza powołana została Rada Duszpasterska i Rada Ekonomiczna. Raz w miesiącu spotyka się Duszpasterstwo Dorosłych, a dwa razy w tygodniu odbywają się liturgie wspólnoty neokatechumenalnej. 

W okresie minionych 6 lat ocieplono dach i wymieniono dachówkę na kościele, a wewnątrz przeprowadzono malowanie, wymieniono cztery żyrandole, a w prezbiterium zawieszony został krzyż asyski w rzadko spotykanej formie płaskorzeźby. Prace remontowe przeprowadzone zostały również w budynku klasztornym.

Na zakończenie swojej sprawozdania o. Marek podziękował braciom, którzy pracowali w darłowskim kościele podczas ubiegłej kadencji, a więc: o. Sebastianowi Fierkowi, gwardianowi i proboszczowi, o. Bogdanowi Romaniukowi, o. Albinowi Sobczyńskiemi i br. Wojciechowi Machowi.

Podczas Eucharystii homilię wygłosił Ksiądz Biskup. Na wstępie kaznodzieja wyraził radość z możliwości wspólnej modlitwy ze wspólnotą parafialną. Odnosząc się do czytań mszalnych, Ksiądz Biskup zauważył najpierw, że czytana w dniu wizytacji Ewangelia jest bardzo potrzebna i pomocna, „żeby nie stracić tej najważniejszej perspektywy, po co właściwie tu jesteśmy, po co jest Kościół i o co chodzi w Kościele, o co chodzi w wierze chrześcijańskiej, co to znaczy być uczniem/uczennicą Chrystusa. (…) Ta dzisiejsza ewangelia przypominająca o tym, że jest najważniejsze przykazanie, najważniejsze Prawo, które nas łączy, tak jak łączyło Żydów, jest ciągle niezmienne: ciągle najważniejszą rzeczą jest wierzyć w Boga i Go kochać, kochać Boga ponad wszystko.”

Dalej Ksiądz Biskup zwrócił uwagę, że równie ważnym jak przykazanie miłości Boga jest przykazanie miłości bliźniego. Czasami może się zdarzyć, że tak „bardzo kochamy Pana Boga (…), że dla drugiego człowieka i na miłość do drugiego człowieka brakuje nam wyobraźni, może czasem też właściwego przekonania. Rzeczywiście jest bardzo ważne, żeby miłować bliźniego tak samo jak Pana Boga i odwrotnie. Św. Jakub i św. Jan potwierdzają to jako najbliżsi uczniowie Jezusa, najbliżsi apostołowie, potwierdzają, że jeżeli ktoś nie kocha bliźniego, którego widać, to nie może kochać Boga, którego nie widać. To jest taki test, który czasem warto sobie przypominać i warto go przykładać do naszego serca: na ile moja wiara w Boga i moja miłość do Boga jest autentyczna. Jeżeli są sytuacje w naszym życiu, kiedy wyłączamy naszych bliźnich z naszej miłości, to oznacza jedocześnie, że Pan Bóg nie jest przez nas szczerze kochany.”

W dalszej części homilii Biskup zwrócił z kolei uwagę na temat bojaźni Bożej. Jak powiedział, „apel, który może umknął nam w dzisiejszym pierwszym czytaniu, apel z Księgi Powtórzonego Prawa: „Będziesz się bał Pana Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa”, bardzo eksponuje bojaźń Bożą. Są ludzie, którzy rzeczywiście mocno przeżywają lęk przed Bogiem, bo On jest wszechmogący, On jest Panem, On jest Królem. I można zbudować swoją pobożność właśnie na tym, przy czym u podstaw leży to nie do końca właściwe rozumienie słowa: „będziesz się bał”. [Tymczasem] bojaźń Boża jest niezwykłym darem Boga, który sprawia, że szanujemy Boga z taką niezwykłą czcią […]. Boimy się zrobić cokolwiek innego, co się sprzeciwia woli Bożej. „Bojaźń Boża jest początkiem mądrości” mówi Stary Testament (Księga Mądrości), bojaźń Boża jest niczym innym jak innym imieniem miłości do Pana Boga. […] Czyż w relacji między dzieckiem a rodzicami nie ma właśnie tego – tego szacunku do rodziców: boję się obrazić Boga, boję się nie posłuchać mamy i taty, to jest jednoznaczne z tym: boję się, że zabraknie mi miłości do moich rodziców, chciałbym/chciałabym z całego serca okazać szacunek, miłość.”

Wychodząc od przykazania miłości Ksiądz Biskup zwrócił też uwagę, że w dzisiejszych czasach miłość wcale nie jest czymś oczywistym, co wyraźnie widać w zjawisku określanym angielskim słowem „hate” („nienawidzić”). „Nienawiść w słowach, myślach, a kiedy ktoś bierze do ręki klawiaturę, w Internecie, w komputerze, potrafi przelać najgorsze uczucia. Ludzie nie oszczędzają siebie nawzajem, bo doszli do przekonania, że tylko ten dzisiaj się liczy [kto skuteczniej obrazi innego]”.

Podsumowując swoją homilię, Ksiądz Biskup zauważył, że „dzisiejsza liturgia słowa jest taką zachętą, żebyśmy nie stracili z pola widzenia tego, co powinno być w sercu każdego z nas, w naszym umyśle, w naszych myślach, inaczej mówiąc, w naszych staraniach, wysiłkach. Jeżeli robimy cokolwiek w pracy, w domu, w sąsiedztwie, w relacjach z drugim człowiekiem i nie ma tam w tle miłości bliźniego, mamy zmarnowane życie”.

Ksiądz Biskup wziął również udział w kolejnej Eucharystii, która w naszym kościele jest odprawiana o godz. 12:00. Na zakończenie przed błogosławieństwem krótko odwołał się do czytań mszalnych oraz wyraził uznanie dla organizatorów odbywającego się w tym dniu w naszej parafii Balu Wszystkich Świętych.

Kolejną wspólną modlitwą podczas wizytacji były Nieszpory za zmarłych polecanych w wypominkach odprawione o godz. 15.30, a po nich Msza Święta o godz. 16.00. Na zakończenie liturgii Biskup pobłogosławił trzy nowe członkinie Żywego Różańca. Jak powiedział: „Pobłogosławię te trzy panie, które zdecydowały się być w Żywym Różańcu; chciałbym pobłogosławić na dalszą misję, ponieważ modlitwa to jest nasze podstawowe zadanie, podstawowe powołanie, bez którego nie poradzi sobie Kościół w dzisiejszych czasach w szczególności, takich trochę zwariowanych, gdzie człowiek ze wszystkimi swoimi możliwościami tak bardzo siebie eksponuje i tak bardzo wierzy w swoje siły, że właściwie na dalszy plan cały czas schodzi to co duchowe”.

Msza Święta o godz. 16.00 była ostatnią liturgią w pierwszym dniu wizytacji. W związku z tym przed błogosławieństwem Biskup po przypomnieniu najważniejszych myśli z czytań mszalnych wyraził słowa wdzięczności dla parafian i posługujących im duszpasterzy. Jak powiedział: „Bardzo serdecznie chciałbym na koniec podziękować ojcom franciszkanom za prowadzenie tej parafii. Nie da się być duszpasterzem bez serca Bożego. Papież Franciszek napisał i opublikował ostatnio swoją encyklikę Dilexit nos (łac. ukochał nas). To jest jego manifest, on wie doskonale, że za chwilę już bardzo możliwe ustąpi z urzędu albo trzeba mu będzie odejść z tego świata. Wszyscy komentatorzy znający papieża mówią: to jest jego taki testament. Aby zrozumieć papieża Franciszka (niezwykle konkretnego w miłości bliźniego, tak konkretnego i tak radykalnego, że nie do przyjęcia dla wielu katolików), trzeba tę encyklikę przeczytać. Radzę wam, proszę was, przeczytajcie tę encyklikę, żeby zrozumieć, o co chodzi w miłości Bożej, czym jest miłość Boża, na pewno jest czymś więcej niż nasze szlachetne uczucia”.

„Dziękuję ojcom, że mają swoje serce i tutaj to swoje serce zostawiają wśród Was, i dziękuję Wam, którzy obok nich budujecie duchowe oblicze tej części Darłowa czy Darłówka, które nazywa się waszą parafią pw. św. Maksymiliana M. Kolbego. Dziękuję wszystkim ministrantom, (…) wszystkim współpracownikom ojców franciszkanów w różnych formacjach (też modlitewnych jak Żywy Różaniec), organiście, który nam towarzyszy, scholii, która dzisiaj tak pięknie śpiewała. (…) Na chwilę chciałbym się spotkać z przedstawicielami waszym grup, którzy tutaj znajdujecie w tym domu, domu Bożym, jeszcze jednym domu między waszymi domami, część waszego życia katolickiego, chrześcijańskiego, religijnego. I życzę, żeby to trwało w Was, przynosiło dobre owoce, właśnie dlatego, że ten świat jest dzisiaj taki zwariowany, tak radykalnie próbuje zerwać z chrześcijaństwem, z Kościołem, z tym, co jest Boże, idąc swoimi drogami. Jesteśmy na bardzo dużym zakręcie i dlatego każda osoba, każdy człowiek, mężczyzna, kobieta, dziecko, starszy, którzy są na Eucharystii, którzy są przy ołtarzu, którzy są na modlitwie, dzisiaj są bezcenni. BO TO WY DAJECIE ŚWIADECTWO BYCIA CHRZEŚCIJANINEM, sensu, wartości, bycia uczniem/uczennicą Jezusa Chrystusa”.

Ostatnim punktem w niedzielnym programie wizytacji było spotkanie Biskupa z grupami parafialnymi, które odbyło się bezpośrednio po Eucharystii w salce duszpasterskiej.

Drugiego dnia wizytacji, czyli poniedziałek 4 listopada,  Biskup zwizytował Społeczną Szkołę Podstawową im. Lotników Morskich w Darłowie.